
تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 334 |
تعداد مقالات | 3,274 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,073,589 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,879,385 |
آموزههای مشارکت کودکان در فرایند طراحی فضای شهری دوستدار کودک (مطالعه موردی : شهر سده لنجان) | ||
فصلنامه مطالعات شهری | ||
مقاله 9، دوره 8، شماره 29، بهمن 1397، صفحه 111-120 اصل مقاله (338.94 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.34785/J011.2019.140 | ||
نویسندگان | ||
سیدمحسن حبیبی1؛ شهره عزتیان1؛ عنایت اله محقق نسب* 2 | ||
1دانشگاه تهران، دانشکده هنرهای زیبا، گروه شهرسازی | ||
2دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده معماری و شهرسازی، گروه شهرسازی | ||
چکیده | ||
در حال حاضر حقوق کودکان و مشارکت آنان در شهرسازی جایگاه ویژهای در تجربیات شهرسازی جهان پیدا کرده است. این رویکرد به کودکان اجازه میدهد که در برنامهریزی و طراحی محیط زندگی خود اثرگذار و سهیم باشند. از آنجایی که برای ایجاد فضاهای شهری در فرایند مشارکتی توجه به نظر گروههای دخیل در کانون توجه قرار میگیرد، مناسبسازی فضاهای شهری برای کودکان نیز این ضرورت را ایجاد میکند که مراحل برنامهریزی و طراحی با همکاری کودکان انجام شود. همچنین به این دلیل که نوع نگاه کودکان به شهر از موضع بزرگسالان متفاوت است، روشهای مشارکت کودکان در فرایند برنامهریزی و طراحی شهری نیز متفاوت خواهد بود. در این مقاله که از نظر روش توصیفی_تحلیلی است، با مرور مفاهیم و فرایند مشارکت کودکان در ایجاد فضاهای شهری دوستدار کودک، الگویی برای فرایند مشارکت آنها در شهر استخراج شده و به این سئوال پاسخ داده شده که چگونه میتوان یک الگوی مشارکتی مبتنی بر آموزش و ایجاد یک زبان مشترک با کودکان را تدوین کرد؟ و چه رابطه معناداری میان نظرات و پیشنهادهای کودکان آموزش دیده با سایر گروههای جانشین آنها در طراحی و برنامهریزی شهر وجود دارد؟ در این پژوهش با برگزاری فراخوانها و کارگاههای شهرسازی برای کودکان تلاش شده بستر مناسبی برای مشارکت داوطلبانه کودکان در شهر سده لنجان فراهم شود تا از این طریق بتوان نظر کودکان را به عنوان گروه دخیلان اصلی در فضاهای دوستدار کودک بررسی کرده و انگاره و پیشنهادهای آنها را متناسب با نظر طراح تعدیل کرد که برای این منظور 128 کودک آموزش دیدند و سپس به سئوالات پرسشنامه پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد، فرایند انجام شده در این تحقیق در جهت افزایش مشارکت پذیری کودکان و ایجاد یک زبان مشترک میان کودکان و سایر گروههای دخیل و طراحان کارآمد بوده و به خوبی میتواند در برنامههای مشارکتی کودکان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین نتایج حاصل از آمار توصیفی و استنباطی(آزمون پیرسون_خی دو) نشان داد، نظرات کودکان با نظرات سایر گروههای دخیل و همین طور طراحان، تفاوتهای فاحشی دارد که لزوم بهرهمندی از مشارکت فعالانه کودکان در برنامههای مشارکتی را بیش از پیش مورد تأکید قرار میدهد. | ||
کلیدواژهها | ||
شهرسازی مشارکتی؛ مشارکت کودکان؛ مکانهای شهری دوستدارکودک؛ سده لنجان | ||
مراجع | ||
Berg, B. L. (2004). Qualitative research methods for the social science, fifth edition. California state university(long beach). Driskell, D. (2008). Creating Better Cities with Children and Youth: A Manual for Participation. Diba Publication, 76-78. [In Persian]. Ezzatian, S. (2013). Making Suitable the Urban Space for Children in City, Emphasized in Children Participation in Planning and Designing Process. Master thesis. Planning Department. Fine Art Group. Tehran University, 81-87. [In Persian]. Ezzatian, S. (2016). Designing the Child Friendly City. Arkan Danesh Publication, 14. [In Persian]. Francis, M. A. R. L. (2002). Seven realms of children’s participation. Journal of Environmental Psychology, 22, 157-169. Gord Sichani, A. a. Z. A. (2006). Action Plan of Sedelenjan City. Designing office of municipalities in Esfahan, 30-35. [In Persian]. Hart, R. (1992). Children’s Participation: From Tokenism to Citizenship. UNICEF International Child Development Centre. , Florence., 7. Hart, R. (2002). Containing children: some lessons on planning for play from New York City. Environment and Urbanization, 14, 135-148. Hsieh, H., Shannon, Sarah E. (2005). Three approaches to qualitative content analysis. Qualitative health research, 15(9), 1277-1288. Kamelnia, H. a. S. H. (2009). The Pattern of Designing the Green Space in Child Friendly City. Bagh e Nazar Journal, 12, 77-88. [In Persian]. Mahjor, S. r. (2007). Psychology of play. Tehran: Susan publication.22. [In Persian].
Malaki, H. (2009). Introduce of children`s right. Aeezh publication, 22. [In Persian]. Sheikh Eslam, R. (2008). the Report of Child Friendly District. No 12. Region 12. Tehran, municipalities. First phase. Tehran. [In Persian]. Shieh, E. (2006). Responsive Urban Environment for Children. Shahr Pulication. Tehran. [In Persian]. Sutton, S. E. a. S. P. K. (2002). Children as partners in neighborhood place making: lessons from intergenerational design charrettes University of Washington, Journal of Environmental Psychology, 22, 171-189. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,434 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,714 |