
تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 334 |
تعداد مقالات | 3,274 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,073,613 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,879,397 |
شرح و توضیح بیتی از لیلی و مجنون نظامی (با تکیه بر تمثیل و گاهنامه کردی) | ||
پژوهشنامه ادبیات کردی | ||
مقاله 3، دوره 4، شماره 1 - شماره پیاپی 5، شهریور 1397، صفحه 33-44 اصل مقاله (753.38 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسنده | ||
اکبر حیدریان* | ||
دانشگاه فردوسی مشهد. دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی. گروه زبان و ادبیات فارسی | ||
چکیده | ||
زبان و فرهنگ کُردی، دارای ادبیّات شفاهی وسیعیاست که علاوهبر قدمت و غنای آن، در درک نکات مبهم و دشوار برخی از شاعران کمک بهسزایی خواهد کرد. نظامی گنجوی، یکی از همان شاعرانیاست که تحت تأثیر زبان و فرهنگ مادری خود یعنی زبان و ادبیّات کُردی قرار گرفته است و در جایجای خمسۀ او قراین و نشانههای این تأثیرپذیری به چشم میخورد. نظامی در مثنوی لیلی و مجنون با به استخدام در آوردن ترکیبات و مفردات زبان کُردی و نیز فرهنگ عامۀ مردم کُرد از یکسو و از دیگر سو، عدم درک آن توسط کاتبان و شارحان، ابیات این مثنوی را در بوتۀ ابهام کشانده است. «افسانۀ سربُزی» یکی از ترکیبات و اصطلاحاتی است که نظامی آن را از فرهنگ و باورهای زبان کُردی وام گرفته است و از آنجایی که شارحان از این نکته غافل بودهاند نتوانستهاند شرح دقیق و جامعی از آن به دست دهند. در این جستار سعی شده است، با بهرهگیری از روایات و باورهای عامیانۀ کُردی، شرح دقیق آن را مطرح شود. | ||
کلیدواژهها | ||
نظامی گنجوی؛ لیلی و مجنون؛ تمثیل؛ زبان کردی | ||
مراجع | ||
منابع احمدنژاد، کامل (۱۳۶۹)، تحلیل آثار نظامی گنجوی. تهران: انتشارات علمی. ایوبیان، عبدالله (۱۳۴۳)، «تقویم ستی گردی». نشریهی دانشکده ی ادبیات دانشگاه تبری، شماره دوم سال ۱۶. باستید، روژه (۱۳۷۴). هنر و جامعه. ترجمه ی غفار حسینی. تهران: نوس. بیرونی، ابوریحان (۱۳۸۹). آثار الباقیه. ترجمهی اکبر دانا سرشت. تهران: امیر کبیر. ثروت، منصور (۱۳۷۰). گنجینه حکمت در آثار نظامی. تهران: امیرکبیر. راو دراد، اعظم (۱۳۸۲). نظریه های جامعه شناسی هنر و ادبیات. تهران: دانشگاه تهران. رضی، هاشم (۱۳۸۲). گاهشماری و جشن های ایران باستان. تهران: بهجت ریاحی، لیلی (۱۳۵۸)، قهرمانان خسرو و شیرین. تهران: امیرکبیر. زرین کوب، عبدالحسین (۱۳۷۲). پیر گنجه در جستجوی ناکجا آباد. تهران: سخن. شعاعی، مالک (۱۳۹۵). «فصل بهار و مناسبت های آن در تقویم کردی. دو فصلنامه ی فرهنگ و ادبیات عامه. شماره هفتم. صص ۱۷۱-۱۴۹ شمس، اسماعیل (۱۳۹۳). فولکلور و تاریخ کرد. قم: مجمع ذخایر اسلامی. صالحی، ژیلا و سید احمد پارسا (۱۳۸۷). مقایسه ی خسرو و شیرین نظامی با شیرین و فرهاد الماس خان کندوله ای». کاوش نامه. سال ۰۹ شماره ی ۱۷. صص ۱۵۲-۱۲۹. فره وشی، بهرام (۱۳۶۴)، جهان فروری بخشی از فرهنگ ایران کهن. تهران: کاویان. کریستین سن، آرتور (۱۳۶۸). ایران در زمان ساسانیان. ترجمه ی رشید یاسمی. تهران: دنیای کتاب. کریمی دوستان، غلامحسین (۱۳۸۰). کردی ایلامی بررسی گویش بدره. کردستان: دانشگاه کردستان. معین، محمد (۱۳۶۴)، مجموعه مقالات دکتر محمد معین، به کوشش مهدخت معین. تهران: مؤسسه انتشارات معین. نظامی گنجوى، الیاس بن یوسف (۱۳۱۳). لیلی و مجنون. تصحیح حسن وحید دستگردی. تهران: ارمغان. - (۱۳۸۹). لیلی و مجنون. تصحیح بهروز ثروتیان. تهران: توس - (۱۳۷۰). گزیده ی لیلی و مجنون. تلخص و مقدمه ی عبدالمحمد آیتی، تهران: انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی - (۱۳۷۶). لیلی و مجنون، به کوشش سعید حمدیان. تهران. - (۱۳۸۷). گزیدهی منظومه های نظامی، گزینش و گزارش یدالله بهمنی مطلق، تهران: دانشگاه شهید رجایی. نفیسی، سعید (بی تا). مقدمه بر دیوان قصاید و غزلیات نظامی، تهران: فروغی. یوسفی، هادی و فرهاد حمیدی (۱۳۹۳). «تطبیق دو منظومهی غنایی فارسی و کردی؛ مطالعه ی موردی: خسرو و شیرین نظامی و خسرو و شیرین خانای قبادی». دو فصلنامه ی ادب نامه ی تطبیقی، سال ۱. شماره ی 1. صص ۶۱-۴۷. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,013 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 5,407 |