پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 334 |
| تعداد مقالات | 3,274 |
| تعداد مشاهده مقاله | 4,073,532 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,879,356 |
بررسی سوره ملک و قلم در ترجمه منظوم ریبوار ههجمنهیی براساس نظریه یوجین نایدا | ||
| پژوهشنامه ادبیات کردی | ||
| مقاله 8، دوره 8، شماره 1 - شماره پیاپی 13، شهریور 1401، صفحه 101-120 اصل مقاله (683.45 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.34785/J013.2022.006 | ||
| نویسندگان | ||
| جواد خانلری* 1؛ ابراهیم نامداری2؛ عباس رهبری3 | ||
| 1استادیار، گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. | ||
| 2دانشیار، گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | ||
| 3گروه معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان، کردستان، ایران. | ||
| چکیده | ||
| قرآن کریم با ذات محتوایی و پیامی خود جهت هدایت و تغییر رفتار و سبک زندگی مادیگرایانه به الهیگونه بر بشر نازل شده است، چنین متنهایی با متن نوشتههای بشری تفاوتهای اساسی دارد؛ بنابراین ترجمه اینگونه متنها با متنهای دیگر متفاوت است، مترجمان قرآن می‌کوشند تا بر اساس نظریههای مطرح ترجمه به انتقال مفاهیم اصلی متن قرآن به زبان مقصد بپردازند به طوری‌که در کنار آن ساختار اصلی حفظ شود و ساخت نحوی و دستوری آن به زبان مقصد منتقل شود و معانی اصلی واژگان و عبارات زبان مبدأ در ترجمة منعکس گردد. در این پژوهش بر اساس روش تحلیل علمی و با تکیه بر عناصر اصلی ترجمه در نظریة یوجین نایدا، به بررسی ترجمة سورههای «ملک» و «قلم» در ترجمة منظوم ریبوار ههجمنهیی به زبان کردی می‌پردازیم. نتیجة پژوهش نشان میدهد که این ترجمه دارای نقاط قوت و ضعف است؛ چه این که مترجم در اثر خود از ترجمة صوری بهرة بسیاری برده و توانسته است زبان مقصد را به زبان مبدأ نزدیک سازد. از سوی دیگر، بنا بر افزایش متن ترجمه نسبت به متن آیات در برخی از ابیات، از ترجمة پویا در زبان مقصد بهره برده است. البته بیشتر معادل‌های مترجم در ترجمه صحیح است و این نشان‌دهندة تسلط وی به ترجمه است. هرچند ناپخته بودن متن مقصد در مواردی کاملا محرز بوده و عدم معادلیابی نیز آشکار است. نهایت آن‌که ترجمة ههجمنهیی در قالب منظوم، ترجمهای قابل قبول و متناسب با زبان متن مبدأ است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| سوره ملک و قلم؛ ریبوار ههجمنهیی؛ نایدا؛ ترجمه منظوم | ||
| مراجع | ||
|
عربی:
قرآن کریم
الهاشمی، احمد. (۱۳۸۲). جواهر البلاغه. ترجمة حسن عرفان. قم: نشر بلاغت.
فارسی:
برواسی، اسماعیل و اسماعیلی، نسرین. (1399). «ارزیابی کیفیّت ترجمۀ کُردی قرآن کریم توسّط هَژار موکریانی بر اساس گرایش‌های ریخت‌شکنانۀ آنتوان بِرمَن». پژوهش‌های زبان و ترجمه فرانسه، دوره 3، شماره 1، صص 201-220.
بهرامی، خدیجه. (1399). «بررسی فرانقش‌های اندیشگانی و متنی ترجمه سوره مُلک». فصلنامه مطالعات قرآنی، دوره 11، شماره 44، صص 9-34.
حقانی، نادر. (۱۳۸۶). نظرها و نظریههای ترجمه. ویراستة افشین کازرونی. تهران: امیرکبیر.
سمیعی (گیلانی)، احمد. (۱۳۸۳). نگارش و ویرایش. چاپ پنجم. تهران: سمت.
صفارزاده، طاهره. (۱۳۸۰). ترجمه قرآن. تهران: موسسه فرهنگی جهان رایانه کوثر.
صلحجو، علی. (۱۳۸۵). گفتمان و ترجمه. چاپ چهارم. تهران: نشر مرکز.
طباطبایی، سیدمحمد حسین. (۱۴۱۷). تفسیر المیزان. ترجمة سید محمد باقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
علامی، ابوالفضل. (۱۳۸۹). «علائم وقف سجاوندی». رشد آموزش قرآن، جلد 29، شماره 7، صص 20-25.
غلامحسینزاده، غلامحسین. (۱۳۸۶). راهنمای ویرایش. ششم، تهران: سمت.
فاضل سعدی، احمد. (۱۳۹۴). فن ترجمه. قم: بوستان کتاب قم.
فرحزاد، فرزانه؛ و محمدی شاهرخ، افسانه. (۱۳۹۴). فرهنگ جامع مطالعات ترجمه. تهران: نشر علمی.
فولادوند، محمدمهدی. (۱۴۱۵). ترجمه قرآن. چاپ اول. تهران: هیئت علمی دارالقرآن الکریم.
فیروزآبادی، سیدسعید؛ و ابراهیمی، زهرا. (۱۳۹۵). «بررسی چند ترجمة سورة ناس به زبان آلمانی بر اساس نظریة یوجین نایدا». مطالعات ادبیات تطبیقی، شماره 37، صص 31-55.
فیض الاسلام، سیدعلینقی. (۱۳۷۸). ترجمه و تفسیر قرآن عظیم. چاپ اول. تهران: فقیه.
قرائتی، محسن. (۱۳۷۴). تفسیر نور. تهران: مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن.
کریمی، شرافت و دیگران. (۱۳۹۸). «معرفی و بررسی ترجمه‌های قرآن کریم از مصطفی خرم دل (بررسی موردی تفسیر نور و شنهی رهحمهت)». پژوهشنامه ادب اسلامی، دوره اول، شماره دوم، صص ۲۷-۴۴.
کریمی، شرافت و دیگران. (۱۳۹۷). «سیر تاریخی و انواع ترجمه‌های قرآن کریم به زبان‌های فارسی و کردی». پژوهشنامه ادبیات کردی، سال چهارم، شماره ۵، صص ۲۲۷-۲۴۶.
کمالی، جواد. (۱۳۷۲). «حذف و اضافه در ترجمه». مترجم، جلد ، شماره‌های 11-12، صص 16-30.
کزازی، جلال الدین. (۱۳۷۴). ترجمانی و ترزبانی: کند و کاوی در هنر ترجمه. تهران: جامی.
لطفی پور ساعدی، کاظم. (۱۳۹۷). درآمدی به اصول و روش ترجمه. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
مستعلی پارسا، غلامرضا؛ قاسمی پرشکوه، سعید؛ وبرزگر کلورزی، منصوره. (۱۳۹۶). «پیوند ویرایش با سه عنصر ترجمه در نظریة نایدا (موردپژوهی در ترجمة قرآن کریم)». پژوهش های ادبی - قرآنی، جلد 20، شماره 5، صص 1-24.
مکارم شیرازی، ناصر. (۱۳۷۳). ترجمه قرآن. قم: دارالقرآن الکریم (دفتر مطالعات تاریخ و معارف اسلامی).
موسوی گرمارودی، علی. (۱۳۸۴). ترجمه قرآنی. چاپ دوم. تهران: انتشارات قدیانی.
یوجین، آلبرت نایدا؛ و آر. تیبر، چارلز. (۱۳۹۳). نظریه و عمل در ترجمه. ترجمه‌ی امیر شجاعی و زهرا داوریان. چاپ اول. تهران: انتشارات نوروزی.
کوردی:
شرفکندی (هه ژار)، عبدالرحمن. (۱۳۶۹). هه نبانه بورینه. تهران: سروش.
هه جمنه یی، ریبوار. (1388). قورئانی پیروز. مریوان: ئهوین.
انگلیسی:
Nida, Eugene. (1964). Towards a Science of Translation, with Special Referene to Principles and Procedures Involved in Bible Translsting. Leiden: Brill. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 431 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 396 |
||