تعداد نشریات | 30 |
تعداد شمارهها | 291 |
تعداد مقالات | 2,848 |
تعداد مشاهده مقاله | 3,338,209 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,399,197 |
بررسی تاثیر حیاتپذیری فضاهای سکونتی قشر کمدرآمد بر توانمندسازی ساکنان آن (مطالعه موردی: چهار پهنه غیررسمی شهر تبریز) | ||
فصلنامه مطالعات شهری | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 21 مرداد 1402 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/urbs.2023.62804 | ||
نویسندگان | ||
زهرا شاهی حق1؛ مینو قره بگلو* 2؛ حامد بیتی3 | ||
1دانشجوی دکتری معماری اسلامی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، ایران | ||
2استاد گروه معماری و شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران | ||
3دانشیار گروه معماری و شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران | ||
چکیده | ||
مسکن یکی از مهمترین نیازهای انسان به شمار میرود و سکونتگاههای حاشیهای راهحل اقشار کمدرآمد جامعه به مسئله مسکن است و به تدریج منجر به معضلات گوناگونی شده و این سکونتگاهها را با چالشهای جدی مواجه ساخته است. البته رهیافتهای مختلفی برای حل این معضل ارائه شده و توانمندسازی یکی از بروزترین و کارآمدترین آنهاست؛ که از مهمترین محور آن کسب قدرت کنترل و تسلط بر نیروهای تأثیرگـذار بـر حیات انسانی است. بنابراین هدف پژوهش بررسی رابطه حیاتپذیری فضاهای سکونتی قشر کمدرآمد با توانمندسازی ساکنان آن میباشد و در پی پاسخ به این پرسش است که کدام عوامل بیشترین تاثیر را بر حیاتپذیری فضاهای سکونتی و توانمندسازی ساکنان آن دارد؟ و هریک از این عوامل چگونه بر شکلگیری رابطه بین این دو در صورت وجود اثر میگذارند؟ براساس ادبیات موجود الگویی از موثرترین ابعاد و معیارها، جهت حیاتپذیری فضاهای سکونتی و توانمندی ساکنان آن استخراج گردید. بهمنظور ارزیابی الگوی نظری، چهار محله مسکونی در چهار پهنهی حاشیهنشین شهر تبریز (محلات سیلاب، ابوذر، زمزم و آخماقیه) انتخاب و با روش پرسشنامه در بستر مطالعات میدانی اقدام به بررسی شد. شیوه پژوهش پایهای این پژوهش، همبستگی است که با تبیین الگوی معادلههای ساختاری، حیاتپذیری بهعنوان متغیر مستقل و توانمندسازی بهعنوان متغیر وابسته مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس، بارعاملی هر سنجه و جایگاه هریک از متغیرهای الگوی نظری تعیین شد. یافتههای پژوهش بر اهمیت ابعاد حیاتپذیری فضاهای سکونتی در توانمندسازی ساکنان آن دلالت دارد و نشان میدهد، معیارهای حیاتپذیری فضاهای سکونتی در راستای تحقق توانمندسازی ساکنان قرار دارند. همچنین موثرترین بعد در حیاتپذیری فضاهای سکونتی بعد ادراکی-معنایی و موثرترین بعد در توانمندسازی ساکنان، بعد روانی(شناختی) است؛ که معیارهای ادراکی-معنایی حیاتپذیری بیشترین تاثیر را بر توانمندی روانی ساکنان دارد. از نقاط حاشیهنشین شهر تبریز، پهنه شمالی نسبت به سایر پهنهها از حیاتپذیری و توانمندسازی پایینی برخوردار بوده و نیازمند توجه ویژه است. | ||
کلیدواژهها | ||
مسکن"؛ سکونتگاههای غیررسمی"؛ توانمندسازی"؛ حیاتپذیری"؛ "؛ تبریز" | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 228 |