
تعداد نشریات | 31 |
تعداد شمارهها | 355 |
تعداد مقالات | 3,429 |
تعداد مشاهده مقاله | 4,341,339 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,041,544 |
نابرابری نشاط و ارتباط آن با میزان توسعه یافتگی در مناطق شهر تهران (مقایسه موردی مناطق 3، 13 و 17 شهر تهران) | ||
زیست سیاست و توسعه | ||
دوره 1، شماره 1، فروردین 1404، صفحه 41-60 اصل مقاله (757.45 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22034/jbpd.2025.63366 | ||
نویسندگان | ||
مصطفی ازکیا1؛ ریحانه تمیزی فر* 2 | ||
1استاد گروه مطالعات توسعه اجتماعی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
2دکتری جامعه شناسی اقتصادی و توسعه، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
هدف: شاخص نابرابری تعدیل شده نشاط (IAH) شاخص جدید و مناسبی برای نشان دادن وضعیت نشاط در کشورها یا مناطق مختلف است که از ترکیب آمارههای میانگین و انحراف استاندارد به دست میآید و علاوه بر میزان نشاط، نابرابری آن را نیز نشان میدهد. مقاله حاضر درصدد است با ترکیب رویکرد مساواتگرایان و مطلوبیتگرایان تصویری از "نشاط" و "نابرابری تعدیل شده نشاط"در شهر تهران براساس میزان توسعهیافتگی مناطق ارائه و تفاوت آنها را براساس سطوح توسعهیافتگی این مناطق تبیین کند. بدین منظور مناطق شهر تهران به سه خوشه با سطح توسعهیافتگی بالا، متوسط و پایین تقسیم و از هر خوشه یک منطقه برای مطالعه انتخاب شده است. آنچه در این مقاله از آن بهعنوان نشاط یاد میشود ارزیابی سراسری افراد از زندگی خویش است. همین ارزیابی فردی وقتی به شکل جمعی تحلیل شود میتواند ایده بسیار خوبی برای تحلیل وضعیت توسعه و دستیابی به توسعه پایدار در یک محدوده را به دست دهد. روش: مقاله حاضر متکی بر دادههای تحقیقی است که دو شاخص اصلی آن میزان و نابرابری نشاط در میان مناطق انتخاب شده با روش کمی از نوع پیمایش به صورت پهنانگر و مقطعی به انجام رسیده است. جامعه آماری پژوهش را جمعیت 18 سال و بالاتر در شهر تهران تشکیل میدهد که حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونهگیری کوکران 600 نفر برآورد شده است. جمعیت نمونه براساس نسبت جمیعت بین مناطق مختلف بدین صورت تقسیم شد که منطقه 3 برابر با 230 نفر، منطقه 13 برابر با 177 و منطقه 17 نیز 193 نفر تعیین شد. برای جمع آوری دادهها از ابزار پرسشنامه در حجم نمونه 600 نفری از سه منطقه شهر تهران با سطوح توسعهیافتگی متفاوت و روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی سیستماتیک استفاده شده است. دو نوع مقیاس پرکاربرد برای اندازهگیری نشاط به روش گذشتهنگر در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفته است. اول پرسشنامه آکسفورد است و فرم نهایی آن با 29 پرسش 4 گزینه ای آماده شده که در هر پرسش فرد درباره خود از احساس ناشادی تا احساس شادی بسیار زیاد، قضاوت میکند. برای تحلیل دادهها از نرمافزار spssو برای محاسبه شاخص IAH از فایل اکسل محاسبات این شاخص استفاده شده است. یافتهها: یافتهها نشان میدهد، همانطور که در سطح کلان و در بین کشورها میزان نشاط و نابرابری نشاط بر حسب میزان توسعهیافتگی متفاوت است، در سطح مناطق شهری نیز این امر صادق است؛ بدین معنا که در مناطقی که توسعهیافتگی بالاتری دارند، وضعیت نشاط بهتری دارند. وضعیت بهتر هم بر حسب میزان و پراکندگی نشاط سنجش میشود؛ یعنی جایی که میزان نشاط بالاتر و نابرابری پایینتری دارد، وضعیت آن بهتر از مناطق دیگر است. برای نشان دادن سطح و میزان نابرابری نشاط از شاخص نابرابری تعدیل شده نشاط استفاده شد. مناطقی که نمره IAH آنها بالاتر است وضعیت نشاط آنها بهتر است و این براساس سطح توسعهیافتگی متفاوت خواهد بود. در میان مناطق مورد مطالعه منطقة 3 با میانگین 6.85 بالاتر از دیگر مناطق است و منطقة 13 و 17 نیز به ترتیب دارای میانگین 6.33 و 5.59 هستند. نکته قابل توجه این است که در هر سه منطقه میانگین نشاط بالاتر از حد متوسط (یعنی 5) است. از طرف دیگر بررسی انحراف استاندارد نشان میدهد که میزان نابرابری نشاط (یا ارزیابی کلی افراد از وضعیت زندگی خویش) در منطقة 17 بالاتر از دیگر مناطق است و منطقة 3 نیز از منطقة 13 و 17 نابرابری کمتری دارد. بدین ترتیب، منطقة 3 با بالاترین میانگین و کمترین میزان نابرابری نشاط نسبت به دیگر مناطق از وضعیت نشاط بهتری برخوردار است. نمره نابرابری نشاط، که در یک طیف 0 تا 100 نمرهای محاسبه شده، در منطقه 3 برابر با 57.52، منطقه 13 برابر با 52.55 و منطقه 17 برابر با 42.45 و در شهر تهران، به طور کلی، معادل 50.32 است. مقایسه همین اعداد با یکدیگر کاملاً ارتباط بین نابرابری نشاط و سطح توسعهیافتگی مناطق را تایید میکند. همانگونه که در پژوهش های متعدد انجام شده بین کشورها، کشورهایی که از رتبه بالاتری از لحاظ سطح توسعهیافتگی برخوردار هستند از نظر نابرابری نشاط دارای شرایط بهتری هستند. نتیجه: نتایج پژوهش نشان داد که در سطح مناطق شهری "نشاط" و "نابرابری تعدیل شده نشاط" با سطح توسعهیافتگی رابطه دارد؛ بدین معنا که در مناطق با توسعهیافتگی بالاتر میانگین نشاط بالاتر و نابرابری نشاط کمتر است. در مناطقی که توسعهیافتگی بالاتری دارند به دلیل بهبود در شرایط زندگی اعم از برطرف شدن نیازها و خواسته ها افراد قضاوت بهتری نسبت به شرایط زندگی خود دارند. از آنجا که نشاط در اینجا به عنوان ارزیابی کلی فرد از شرایط زندگی سنجش شده، یافتهها نشان میدهد که بهبود شرایط زندگی اثر مستقیمی بر نشاط دارد. | ||
کلیدواژهها | ||
نشاط؛ نابرابری نشاط؛ نابرابری تعدیل شده نشاط؛ توسعه یافتگی؛ مناطق شهری تهران | ||
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
مراجع | ||
Brooks, A. C. (2008). Gross National Happiness: Why Happiness Matters for America-And How We Can Get More of It by Arthur C. Brooks. Personnel Psychology (Vol. 61). Basic books. Cummins, R. A. (2012). The determinants of Happiness. International Journal of Happiness and Development, 1(1), 86–101. Dutta, I., & Foster, J. (2013). Inequality of Happiness in the U.S.: 1972-2010. Review of Income and Wealth, 59(3), 393–415. Fahey, T. and Smyth, E. (2003). What can subjective indicators tell us about inequalities in welfare? Evidence from 33 European societies Working paper, Dublin, Economic and Social Research Institute. Ganji, M. (2008). Analysis of sociological factors effective in measuring the Happiness of household heads in Isfahan city. Doctoral Thesis, University of Isfahan. (In persian). Graham, C., & Nikolova, M. (2015). Bentham or Aristotle in the Development Process? An Empirical Investigation of Capabilities and Subjective Well-Being. World Development, 68(1), 163–179. Griffin, J. (2007). What do Happiness studies study? Journal of Happiness Studies, 8, 139-148. Hasegawa, H., & Ueda, K. (2010). Measuring inequality of subjective well-being: A Bayesian approach. The Journal of Socio-Economics, 40(5), 700–708. Helliwell, J.F., Huang, H. & Wang, S. (2016). The distribution of world Happiness. In: J.F. Helliwell, R. Layard & J. Sachs (Eds.), World Happiness Report 2016, Update (Volume 1), (pp. 8–48), New York: Sustainable Development Solutions. Hopkinns, Ed, (2008). Inequality, Happiness and Relative Concerns: What Actually is their Relationship? University of Edinburgh, UK, 1-24. Kalmijn, W., & Veenhoven, R. (2014). Index of Inequality-Adjusted Happiness (IAH) Improved: A Research Note. Journal of Happiness Studies, 15(6), 1259–1265. Layard, R. (2009). Why subjective well-being should be the measure of progress. The 3rd OECD World Forum on “ Statistics , Knowledge and Policy ” Charting Progress , Building Visions , Improving Life, (October). Mccaber, k. Bray, M. Thomas, J. k & Lea, A. (2011). promoting Happiness and life satisfaction in school children, Canadian journal of school psychology, 26(3), 177-192. Mohammadzadeh Asl., N, Imam Vardi., Q, & Srirafraz, M. (2010). Ranking of urban welfare indicators in different areas of Tehran. Urban Research and Planning Journal, 1(1), 85-10. (In persian). Mousavi., M. & Qasimzadeh, D. (2017). Sociology of Happiness, a social and cognitive approach to the study of Happiness. Tehran: Aghaz Publications. (In persian). Ott, J. (2005). Level and inequality of Happiness in nations: Does greater Happiness of a greater number imply greater inequality in Happiness? Journal of Happiness Studies, 6(4), 397–420. Ovaska, T., & Takashima, R. (2010). Does a Rising Tide Lift All the Boats? Explaining the National Inequality of Happiness. Journal of Economic Issues, 44(1), 205–224. Rafiyan, M., & Shali, M. (2011). Spatial analysis of Tehran's development level by urban areas. Planning and preparation of space (Teacher of Humanities), 16(4 (series 76)), 25-49. (In persian). Veenhoven, R. (1988). Conditions of Happiness. Springer Science & Business Media. Veenhoven, R. (1990). Inequality in Happiness, inequality in countries compared between countries. Working Group Social Indicators and Quality of Life. Session 7, Social Trends and Inequality. Veenhoven, R. (2005). Inequality of Happiness in nations. Journal of Happiness Studies, 6(4), 351–355. Veenhoven, R. (2007). Measures of gross national Happiness. Presentation at OECD Statistics, Knowlegde and Policy, Roundtable on 'Measuring Happiness and Making Policy', Istanbul, Turkey, June 27-30. Veenhoven, R., & Ehrhardt, J. (1995). The cross-national pattern of Happiness: Test of predictions implied in three theories of Happiness. Social Indicators Research, 34(1), 33–68. Veenhoven, R., & Kalmijn, W. (2005). Inequality-adjusted Happiness in nations egalitarianism and utilitarianism married in a new index of societal performance. Journal of Happiness Studies, 6(4), 421–455. Veenhoven, R., (2004). World Database of Happiness: Continuous register of research on subjective enjoyment of life. Erasmus University, Rotterdam; www.world data base of Happiness. eur.nl. Veenhoven, R., (2007). Measures of Gross National Happiness. Presentation at OECD conference on easurability and policy relevance of Happiness, April 2-3, Rome. Veenhoven, R., (2010). Life is getting better: societal evolution and fit with human nature. Social Indicators Research 97, 105–122. Veenhoven, R., World Database of Happiness, Erasmus University Rotterdam, The Netherlands Assessed on (date) at: http://worlddatabaseofHappiness.eur.nl. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 214 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 70 |