تعداد نشریات | 18 |
تعداد شمارهها | 195 |
تعداد مقالات | 1,951 |
تعداد مشاهده مقاله | 2,143,404 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 2,799,667 |
کاربست رویکرد آیندهنگرانه (اینفرمال آرمچر) در ساماندهی فضایی سکونتگاههای خودانگیخته شهری (ارزیابی در شرایط شهر سنندج) | ||
فصلنامه مطالعات شهری | ||
مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 12 بهمن 1400 | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.34785/J011.2022.391 | ||
نویسندگان | ||
کیومرث ایراندوست ![]() | ||
1عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان | ||
2دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه کردستان | ||
3کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه کردستان | ||
چکیده | ||
زیست غیررسمی شهری یکی از گزینههای بقای گروههای کم درآمد شهری است که سازوکارهای ناکارآمد بخش رسمی و دولتی و نظام برنامهریزی توان تأمین مسکن آنها را ندارد؛ ازاینرو زیست و مسکن غیررسمی برآمده از گفتمان رسمی و همزمان با برنامهریزی رسمی شکلگرفته است. همواره از نگاه نظامهای برنامهریزی و گفتمان مسلط، این پدیده چالشی بزرگ پنداشته شده و در برابر آن رویکردهای مختلفی از نادیده گرفتن، حذف و تخلیه اجباری، مکان و خدمات و مسکن عمومی تا رویکردهای جدید مشارکتی بهسازی، توانمندسازی و بازآفرینی شهری آزموده شده است؛ بیشتر رویکردهای بهسازی معاصر به دلایل گوناگونی در ساماندهی این پدیده ناکارآمد بودهاند و همزمان گسترش شتابان سکونتگاههای تهیدست نشین جدید، ناکارآمدی مدیریت شهری را نشان داده است. در این میان برخی برنامه-ریزان به دنبال رهیافتهایی واقعبینانه برای ساماندهی از راه پیشنگری و پیوستگی با شهر هستند و از آن جمله دیوید گاورنر رویکردی را با نام اینفرمال آرمچر (IA) مطرح کرده است. این روش مبتنی بر طراحی و مدیریت با دیدگاهی آیندهنگرانه است که واقعیت رشد سکونتگاههای غیررسمی را پذیرفته است. هدف آن یافتن گزینهی میانه در توسعه غیررسمی کنونی است که با مداخله از بالا به پایین همگام با پذیرش دیدگاههای مردم در این سکونتگاهها همراه است. پذیرش سیاسی غیررسمی بودن، ارائه زمین عمومی مناسب با مشارکت دولتی و بخش خصوصی، آموزش کارکنان برای اجرای IA و توجه به اجزای طراحی (کریدورها، اراضی ذخیره و متولیان یا ناظران و مباشران) از شرایط اجرا و موفقیت این رویکرد هستند. در این پژوهش پس از معرفی رویکرد اینفرمال آرمچر (IA)، کاربست آن در شرایط ایران و شهر سنندج بررسی شده است. برای این پژوهش دادههای مورد نیاز از سرشماریهای نفوس و مسکن سالهای 1355 تا 1395 استخراج شده و از تصاویر هوایی و نرمافزار GIS استفاده شده و از برخی پژوهشهای پیشین بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که به دلیل پویایی زیست غیررسمی شهری در شهر سنندج در قالب سه لایه فضایی و زمینههای بازتولید آن، توجه به دیدگاهی آیندهنگرانه در زمینه توسعه غیررسمی در چارچوب رویکرد IA بسیار مفید است. این رویکرد در پی آن است تا از راه مشارکت دولتی - مردمی و ابزارهای طراحی همچون اتصال کریدورهای اطراف شهر به یکدیگر و پیوند سکونتگاههای خودانگیخته با شهر، تأمین زمینهای ذخیره برای مسکن در توان تهیدستان و نگاهداشت زمینهای ارزشمند برای زیرساختهای پایه در سکونتگاههای خودانگیخته شهری آینده، از بسیاری از چالشهای کنونی پیشگیری کند. | ||
کلیدواژهها | ||
زیست غیررسمی شهری؛ اینفرمال آرمچر؛ سنندج؛ سکونتگاه خودانگیخته | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 379 |